Author :
Abstract
Amaç: Spontan dolaşımın geri dönüşü kardiyak arrest sonrası ulaşılacak hedeflerin ilk basamağıdır. Hastanın kardiyoversiyonunu takiben ileri kardiyak yaşam desteği (İKYD) ise eğitim almış bir ekipçe sağlanması gereken hayatta kalım şansını arttıran en önemli basamaktır. Bu çalışmada farklı alanlardaki sağlık çalışanlarının İKYD konusundaki bilgi birikimlerini değerlendirmesi ve İKYD eğitiminin farkındalık düzeyine etkisinin araştırılması amaçlanmıştır.
Metot: Çalışmaya bir devlet hastanesinde uzman hekim, pratisyen hekim, eczacı, hemşire, ebe, sağlık memuru, anestezi teknikeri, acil tıp teknikeri, laboratuvar teknikeri ve biyologdan oluşan sağlık çalışanları dâhil edilmiştir. IKYD öncesi temel değerlendirme testlerine ve eğitim sonrası testlere verilen cevapların retrospektif incelemesi ile temel farklılıklar değerlendirilmiştir.
Bulgular: Çalışmaya 39 uzman hekim, 17 pratisyen hekim, 217 hemşire, 70 ebe, 29 sağlık teknikeri, 22 sağlık memuru, 19 anestezi teknikeri, 5 acil tıp teknikeri, 4 laboratuvar teknikeri, 5 biyolog, 5 eczacı, 5 sosyal çalışmacı, 4 diyetisyenden oluşan 12 farklı meslek grubundan toplam 441 sağlık çalışanı katılmıştır. Ön-testte 70 barajını geçen katılımcı sayısının 179 olduğu, barajı geçemeyenlerin sayısının 262 olduğu görülmüştür. Ön-testte başarı oranı %40.5 olarak bulunmuştur. İKYD eğitimi sonrası katılımcılara son-test uygulanmıştır. 441 kişini katıldığı son-testte herkesin 70 baraj puanını geçtiği ve başarılı olduğu görülmüştür. Son-testteki başarı oranı %94 olarak bulunmuştur.
Sonuç: Bulgularımız ışığında İKYD ile ilgili eğitimlerinin aralıklı tekrarlanması ve sağlık çalışanlarının teste tabi tutularak yetkinliklerinin incelenmesi, konu hakkındaki farkındalığı arttırmaya katkıda bulunacağına inanıyoruz.
Keywords
Abstract
Aim: Return of spontaneous circulation is the first step of the goals to be achieved after cardiac arrest. Following the patient's cardioversion, advanced cardiac life support (ADLS) is the most important step that increases the chance of survival, which should be provided by a trained team. This study, it was aimed to evaluate the knowledge of healthcare professionals in different fields on ADLS and to investigate the effect of ADLS training on awareness.
Method: Healthcare professionals consisting of specialist physicians, general practitioners, pharmacists, nurses, midwives, health officers, anesthesia technicians, emergency medicine technicians, laboratory technicians, and biologists in a state hospital were included in the study. The main differences were evaluated by a retrospective review of the responses to the pre- ADLS baseline assessment tests and the post-training tests.
Results: The study consisted of 39 specialist physicians, 17 general practitioners, 217 nurses, 70 midwives, 29 health technicians, 22 health officers, 19 anesthesia technicians, 5 emergency medicine technicians, 4 laboratory technicians, 5 biologists, 5 pharmacists, 5 social workers, 4 dietitians. A total of 441 healthcare professionals from 12 different occupational groups participated. In the pre-test, it was seen that the number of participants who passed the 70 thresholds was 179, and the number of those who could not pass the threshold was 262. The success rate in the pre-test was found to be 40.5%. A post-test was applied to the participants after the IKYD training. In the post-test, in which 441 people participated, it was seen that everyone passed the threshold of 70 and was successful. The success rate in the post-test was 94%.
Conclusion: In the light of our findings, we believe that the periodic repetition of the training on ADLS and the examination of the competencies of health workers by putting them to the test will contribute to raising awareness on the subject.
Keywords
- 1. Yılmaz A, Sabırlı R, Seyit M, Özen M, Temel Yaşam Desteği (TYD) Eğitimi Alan Tıp Fakültesi Öğrencilerinin Bilgi ve Beceri Düzeyleri, Van Tıp Derg 2019;26(3):324-330, doi: 10.5505/vtd.2019.59480
- 2. Yoldaş H, Kocoğlu H, Bayır H, Yıldız İ, Akkaya A, Demirhan A, et al. Abant İzzet Baysal Üniversitesi Sağlık Araştırma ve Uygulama Merkezi’nde Çalışan Hekimlerin Kardiyopulmoner Resusitasyon Konusundaki Yaklaşımları. Turk J Anaesthesiol Reanim, 2016;44(3).142-148. doi: 10.5152/TJAR.2016.04875
- 3. Huang Y, He Q, Yang LJ, Liu GJ, Jones A. Cardiopulmonary Resuscitation (CPR) Plus Delayed Defibrillation Versus İmmediate Defibrillation For Out-Of-Hospital Cardiac Arrest. Cochrane Database Of Systematic Reviews, 2014;2014(9):CD009803. doi: 10.1002/14651858.CD009803.pub2.
- 4. Craig-Brangan KJ, Day MP. Update: AHA guidelines for CPR and emergency cardiovascular care. Nursing. 2020;50(6):58-61. doi: 10.1097/01.NURSE.0000659320.66070.a9. PMID: 32453156.
- 5. Merchant RM, Topjian AA, Panchal AR, Cheng A, Aziz K, Berg KM, et al. Adult Basic and Advanced Life Support, Pediatric Basic and Advanced Life Support, Neonatal Life Support, Resuscitation Education Science, and Systems of Care Writing Groups. Part 1: Executive Summary: 2020 American Heart Association Guidelines for Cardiopulmonary Resuscitation and Emergency Cardiovascular Care. Circulation.
- 2020;142(16_suppl_2):S337-S357. doi: 10.1161/CIR.0000000000000918.
- 6. Panchal AR, Bartos JA, Cabañas JG, Donnino MW, Drennan IR, Hirsch KG, et al. Adult Basic and Advanced Life Support Writing Group. Part 3: Adult Basic and Advanced Life Support: 2020 American Heart Association Guidelines for Cardiopulmonary Resuscitation and Emergency Cardiovascular Care. Circulation. 2020 Oct 20;142(16_suppl_2):S366-S468. doi: 10.1161/CIR.0000000000000916.
- 7. Topjian AA, Raymond TT, Atkins D, Chan M, Duff JP, Joyner BL Jr, et al. Pediatric Basic and Advanced Life Support Collaborators. Part 4: Pediatric Basic and Advanced Life Support: 2020 American Heart
- 8. .Söğütlü Y, Biçer S. Çocuklarda İleri Yaşam Desteği Konusundaki Son Öneriler: Amerikan Kalp Cemiyeti 2015 Rehberindeki Güncellemelerin İncelenmesi. Çocuk Acil ve Yoğun Bakım Dergisi 2016;110-120. doi: 10.4274/
- 9. Aziz K, Lee HC, Escobedo MB, Hoover AV, Kamath-Rayne BD, Kapadia VS, et al. Part 5: Neonatal Resuscitation: 2020 American Heart Association Guidelines for Cardiopulmonary Resuscitation and Emergency Cardiovascular Care. Circulation. 2020;142(16_suppl_2):S524-S550. doi: 10.1161/CIR.0000000000000902.
- 10. Mhyre JM, Tsen LC, Einav S, Kuklina EV, Leffert LR, Bateman BT. Cardiac arrest during hospitalization for delivery in the United States, 1998-2011. Anesthesiology. 2014;120(4):810-8. doi: 10.1097/ ALN.0000000000000159.
- 11. Leong BS. Bystander CPR and survival. Singapore Med J. 2011 Aug;52(8):573-5. PMID: 21879214.
- 12. Tanrıöver MD. Kardiyak Arrest Öncesinde Kötüleşen Hastayı Tanımak: Öngörü Kriterleri ve Risk Faktörleri. Yoğun Bakım Derg. 2011; 1:16-20. doi:10.5152/dcbybd.2011.04
- 13. Sandroni C, Barelli A, Piazza O, Proietti R, Mastria D, Boninsegna R. What is the best test to predict outcome after prolonged cardiac arrest? Eur J Emerg Med. 1995; 2(1):33-7.
- 14. Axelsson A, Thoeren A, Holmberg S, Herlitz J. Attitudes of trained Swedish lay rescuers toward CPR performance in an emergency. A survey of 1012 recently trained CPR rescuers. Resuscitation 2000; 44(1): 27-36.
