İnme Sonrası Hastalarda Gövde Performansı ile Üst Ekstremite Fonksiyonları, Denge, Fonksiyonel Hareketlilik ve Günlük Yaşam Aktiviteleri Arasındaki İlişkinin İncelenmesi
Author :
Abstract
İnme Sonrası Hastalarda Gövde Performansı ile Üst Ekstremite Fonksiyonları, Denge, Fonksiyonel Hareketlilik ve Günlük Yaşam Aktiviteleri Arasındaki İlişkinin İncelenmesi
Giriş:
İnme ve ilgili engellilikler genellikle gövdede ağrı ve zayıflığa neden olarak günlük yaşam aktivitelerini etkileyebilir. İnme sonrası kas zayıflığı ile karakterize gövde bozukluğu, inme sonrası motor iyileşmeyi sınırlayan önemli bir faktördür. Gövde istikrarı, postür denge, üst ekstremite fonksiyonu ve günlük aktiviteler için kritik bir öneme sahiptir. Bu nedenle, inme rehabilitasyonunda gövde kontrolünün erken kazanılması esastır. Bununla birlikte, gövde performansı ile üst ekstremite fonksiyonu, denge ve günlük yaşam aktiviteleri arasındaki ilişki hala yetersiz şekilde araştırılmıştır.
Materyal ve Metodlar:
65-81 yaşları arasındaki elli inme sonrası hastaya özel dahil olma kriterlerini karşılayan bir çalışma yürütülmüştür. Gövde performansı, Gövde Bozukluk Ölçeği (TIS) kullanılarak değerlendirilirken, üst ekstremite fonksiyonu, denge ve günlük yaşam aktiviteleri Wolf Motor Fonksiyon Testi (WMFT), Berg Denge Ölçeği (BBS), Time Up and Go (TUG) ve Fonksiyon Bağımsızlık Ölçeği (FIM) gibi çeşitli testler kullanılarak değerlendirildi. Veri analizi SPSS 22.0 kullanılarak gerçekleştirilmiş ve değerlendirme parametreleri arasındaki ilişkileri incelemek için Pearson Korelasyon Testleri kullanılmıştır.
Sonuçlar:
Çalışma, gövde performansı (TIS) ile denge ölçümleri (BBS ve TUG) veya gövde performansı ile üst ekstremite fonksiyonları (WMFT) ve günlük yaşam aktiviteleri (FIM) arasında anlamlı bir ilişki bulunmadığını göstermiştir.
Tartışma:
Önceki araştırmalar, inme rehabilitasyonunda gövde kontrolünün önemini vurgularken, çalışmamız gövde performansı ile diğer fonksiyonel parametreler arasında anlamlı ilişkiler belirlememiştir. Bu farklılık, çalışmamızda kullanılan özel değerlendirme parametrelerinin gövde performansını oturma pozisyonuna odaklanırken, diğer değerlendirmelerin temel olarak ayakta durma ve yürüme aktivitelerine odaklandığından kaynaklanmış olabilir.
Sonuç:
Sonuç olarak, bu çalışma, inme sonrası hastalarda gövde performansı ile üst ekstremite fonksiyonu, denge ve günlük yaşam aktiviteleri arasında anlamlı bir ilişki bulunmadığını göstermektedir. Bununla birlikte, mevcut literatür, inme rehabilitasyonunda gövde kontrolünün kritik bir rol oynadığını vurgulamaktadır. Gövde kontrolünün, inme sonrası hastaların genel sonuçlarını artırmak için özellikle erken iyileşme aşamalarında öncelikli bir müdahale olarak düşünülmesi gerekmektedir.
Anahtar Kelimeler: Gövde Performansı, İnme Sonrası Rehabilitasyon, Üst Ekstremite Fonksiyonu, Denge Değerlendirmesi, Günlük Yaşam Aktiviteleri.
Keywords
Abstract
Investigation of The Relationship Between Trunk Performance and Upper Extremity Functions, Balance, Functional Mobility and Activities of Daily Living In Post-Stroke Patients
Introduction:
Stroke and related disabilities often lead to pain and weakness in the trunk, affecting daily life activities. Trunk impairment, characterized by muscle weakness, is a significant factor limiting motor recovery after stroke. Trunk stability is crucial for postural balance, upper extremity function, and daily activities. Therefore, early acquisition of trunk control is essential in stroke rehabilitation. Despite its importance, the relationship between trunk performance and upper extremity function, balance, and daily life activities in post-stroke patients remains understudied.
Materials and Methods:
Fifty post-stroke patients aged 65 to 81 were included in the study, meeting specific inclusion criteria. Trunk performance was assessed using the Trunk Impairment Scale (TIS), while upper extremity function, balance, and daily life activities were evaluated using various tests, including the Wolf Motor Function Test (WMFT), Berg Balance Scale (BBS), Time Up and Go (TUG), and Functional Independence Measure (FIM). Data analysis was conducted using SPSS 22.0, and Pearson Correlation Tests were employed to examine the interrelations between evaluation parameters.
Results:
The study found no significant correlations between trunk performance (TIS) and balance measurements (BBS and TUG) or between trunk performance and upper extremity functions (WMFT) and daily life activities (FIM).
Discussion:
While previous research has emphasized the importance of trunk control in post-stroke rehabilitation, our study did not identify significant correlations between trunk performance and other functional parameters. This discrepancy may be due to the specific evaluation parameters used in our study, which focused on sitting posture for trunk performance, while other assessments primarily targeted standing and walking activities.
Conclusion:
In conclusion, this study suggests that there is no significant relationship between trunk performance and upper extremity function, balance, and daily life activities in post-stroke patients. However, the existing literature highlights the critical role of trunk control in post-stroke rehabilitation. Trunk control should be considered an essential skill to regain functional independence, walking ability, and upper extremity use after a stroke. Rehabilitation programs should prioritize interventions to improve trunk control, especially in the early stages of recovery, to enhance the overall outcomes of post-stroke patients.
Key Words: Trunk Performance, Post-Stroke Rehabilitation, Upper Extremity Function, Balance Assessment, Daily Life Activities.
