Proksimal Humerus Kırığının Cerrahi Olarak Tedavi Edildiği Hastada Artmış Üst Trapezius Kas Aktivitesinin EMG Biofeedback Eğitimi ile Normalize Edilmesi: Olgunun Bir Yıllık Takip Sonuçları

Author:

Year-Number: 2021-TJHS Vol 2 Issue 3
Yayımlanma Tarihi: 2021-12-02 15:24:12.0
Language : English
Konu : Biology
Number of pages: 54-58
Mendeley EndNote Alıntı Yap

Abstract

Amaç: Parçalı proksimal humerus kırığının cerrahi olarak tedavi edildiği hastada geleneksel rehabilitasyon
programına dahil edilen elektromiyografi (EMG) biofeedback eğitiminin semptomlar, üst trapezius kas
aktivitesi, fonksiyonel durum ve yaşam kalitesi üzerine bir yıllık sonuçlarını değerlendirmektir.
Yöntem: Hastanın ağrı şiddeti (Görsel Analog Skala), eklem hareket açıklığı (Universal gonyometre), kavrama
kuvveti (Jamar Hidrolik El Dinamometresi), skapular pozisyon (Lateral Skapular Slide Test), hareket korkusu
(Tampa Kinezyofobi Skalası), üst ekstremite fonksiyonel durumu (Kol, Omuz ve El Sorunları Anketi), yaşam
kalitesi (SF-36 Ölçeği), üst trapezius kası aktivitesi (yüzeyel EMG) tedavi öncesi, tedavi sonrası ve bir yıllık
takipte değerlendirildi. Artmış üst trapezius kas aktivitesini normalize etmek için geleneksel rehabilitasyon
programına dahil edilen EMG biofeedback eğitimi sekiz hafta boyunca uygulandı.
Bulgular: Tedavi sonrasında ve bir yıllık takipte ağrı şiddeti ve hareket korkusunun azaldığı, eklem hareket
açıklığı, kavrama kuvveti, üst ekstremite fonksiyonel durumu ve yaşam kalitesinin arttığı bulundu. Ayrıca,
artmış üst trapezius kas aktivitesinin normale döndüğü ve skapula pozisyonundaki asimetrinin azaldığı
görüldü.
Sonuç: Parçalı proksimal humerus kırığının cerrahi olarak tedavi edildiği hastada, EMG biofeedback eğitimini
içeren iyi planlanmış bir rehabilitasyon programı semptomları azaltabilir, fonksiyonel durumu ve yaşam
kalitesini iyileştirebilir.

Keywords

Abstract

Aim: To evaluate the one-year results of the effects of electromyography (EMG) biofeedback training included
in the traditional rehabilitation program on symptoms, upper trapezius muscle activity, functional status, and
quality of life in a patient with surgically treated fragmented proximal humerus fracture.
Method: The patient’s pain severity (Visual Analogue Scale), range of motion (Universal goniometer), grip
strength (Jamar Hydraulic Hand Dynamometer), scapular position (Lateral Scapular Slide Test), fear of
movement (Tampa Kinesiophobia Scale), the functional status of the upper extremity (Disabilities of the Arm,
Shoulder, and Hand Questionnaire), quality of life (SF-36 Scale), upper trapezius muscle activity (surface EMG)
were evaluated before and after the treatment, and at one-year follow-up. The EMG biofeedback training,
which was included in the traditional rehabilitation program, was applied for eight weeks to normalize the
increased upper trapezius muscle activity.
Results: It was found that pain severity and fear of movement were decreased, range of motion, grip strength,
functional status of the upper extremity, and quality of life were increased after the treatment and at oneyear
follow-up. Also, the increased upper trapezius muscle activity was normalized and the asymmetry in the
scapula position was decreased.
Conclusion: A well-planned rehabilitation program, including EMG biofeedback training, can reduce the
symptoms, improve the functional status and the quality of life in a patient with surgically treated fragmented
proximal humerus fracture.

Keywords